Olalla Oliveros ishte një nga modelet dhe aktoret më të njohura në Spanjë, e pranishme në reklama televizive, fushata mode dhe filma. Jeta e saj dukej si ëndërr: famë, sukses, udhëtime dhe kamera që e ndiqnin kudo. Por pas këtij imazhi të përsosur, ajo ndiente një boshllëk të madh shpirtëror. Në kulmin e karrierës, kur çdo gjë i buzëqeshte, ajo vendosi të kthejë shpinën ndaj gjithçkaje për t’iu përkushtuar Zotit.
Ndryshimi i madh erdhi pas një vizite në shenjtëroren e Fátima-s në Portugali, një vend pelegrinazhi i njohur për besimtarët katolikë. Gjatë atij udhëtimi, ajo përjetoi një moment që e tronditi thellë dhe që e përshkroi më vonë si “një thirrje e brendshme që s’mund të shpjegohej”. Në ditët që pasuan, ndjeu sikur shihte veten të veshur me petkun e një murgeshe, një imazh që u bë gjithnjë e më i fortë. Ajo nisi të reflektojë mbi jetën, kuptimin e saj dhe lidhjen me Zotin, duke kuptuar se fama nuk i jepte më paqen që kërkonte.
Pas shumë kohësh meditimi dhe udhëzimi shpirtëror, ajo vendosi të hiqte dorë nga bota e modës. Refuzoi projekte, kontrata fitimprurëse dhe role filmash që do ta çonin më lart në karrierë. Ajo zgjodhi të jetojë thjesht dhe të përqendrohet në atë që e quajti “thirrja e vërtetë e shpirtit”. “Zoti nuk gabon,” do të thoshte më vonë, duke treguar se vendimi nuk ishte i momentit, por rezultat i një procesi të gjatë të brendshëm.
Për shumë njerëz në industrinë e modës, lajmi se modelja e njohur po bëhej murgeshë ishte i pabesueshëm. Megjithatë, për të, ky ishte shpëtimi i saj. Ajo ndjeu se kishte jetuar për vite me radhë në një botë ku gjithçka ishte fasadë: bukuria, suksesi, fama – gjithçka e ndërtuar mbi imazh dhe jo mbi realitetin e shpirtit. Ishte e lodhur nga konkurrenca, presioni dhe vëmendja e tepruar mediatike. Për këtë arsye, vendimi për të nisur një jetë të re nuk ishte arratisje, por çlirim.
Kur u bashkua me urdhrin fetar të Shenjtit Mihal Arkanxhël, mori emrin motra Olalla del Sí de María dhe nisi një jetë të qetë e përkushtuar ndaj lutjes, shërbimit dhe komunitetit. Nga dritat e pasarelave, ajo kaloi në qetësinë e një manastiri, ku çdo ditë fillon me meditim dhe përfundon me lutje. Jeta e saj mori kuptim në heshtje, aty ku askush nuk e gjykon nga pamja apo nga veshja, por nga përulësia dhe dashuria.
Sipas saj, bota e modës ishte një “univers i dukjes, jo i thelbit”, ku njeriu humbet veten mes imazheve perfekte. Ndaj zgjodhi rrugën e fesë, ku ndjen se çdo ditë është më pranë paqes dhe të vërtetës. Ajo pranon se fillimi nuk ishte i lehtë – heqja dorë nga fama dhe komoditeti ishte një provë e madhe – por më pas gjeti qetësi, diçka që nuk e kishte përjetuar kurrë më parë.
Sot, Olalla Oliveros jeton në një komunitet fetar në Spanjë, e shkëputur nga bota e jashtme dhe mediat. Nuk kërkon më as lavdi, as duartrokitje. Jeton me bindjen se bukuria e vërtetë nuk gjendet në pasarelë, por në shpirtin që i dorëzohet dashurisë hyjnore. Historia e saj është një kujtesë se suksesi nuk matet me famën, por me aftësinë për të dëgjuar zërin e brendshëm dhe për të ndjekur rrugën që të bën të ndihesh i plotësuar.